1 op de 5 mensen heeft geen kinderen
Hoe ziet het leven van mensen zonder kinderen eruit?
Over die vraag voerde ik twee jaar boeiende gesprekken met iedereen die ik tegenkwam, jong en oud, vrouw en man. Ik deed een wereldwijd onderzoek en hield diepte-interviews met meer dan 70 vrouwen en mannen van 29 – 92 jaar over hun keus om niet voor kinderen te gaan of de keus die het leven voor hen maakte.
In dit boek beschrijf ik het kinderloze en kindvrije leven in de vier seizoenen. De lente staat voor ons potentieel, de belofte die we in ons dragen. De zomer voor actie en groei, worden wie we zijn. De herfst is de tijd van oogst en reflectie. De winter van contemplatie en afronding. Een leven zonder kinderen vraagt dat je zelf initiatief neemt, dat je nieuwe vrienden vindt als je oude ondergedompeld zijn in babyland, dat je de vervulling van je leven in jezelf vindt.
Mensen uit elk van de seizoenen vertellen hun verhaal. Over hoe het zo gekomen is dat ze geen kinderen hebben, hoe ze hun leven vorm en inhoud geven en wat hun de grootste vervulling brengt.
De afgelopen jaren heb ik vaak gehoord dat het boek mensen steunt in een keuze die door de buitenwereld niet altijd even goed wordt begrepen of in het verdriet als wat je het liefste wilt niet gebeurt. Ook bij twijfel kan het helpen te lezen hoe anderen je zijn voorgegaan en hoe hun leven eruit is komen te zien.
‘Kinderloos is nooit gedachteloos. Dat maakt Lisette Schuitemaker met veel gevoel duidelijk.’ – Charles den Tex, drievoudig winnaar van de Gouden Strop
Bizar gelukkig
De mensen die mijn enquête invulden, bleken buitengewoon blij met hun leven, hun eigen ontwikkeling en de bijdrage die ze naar hun idee leveren aan de wereld. “Je hebt een bizar gelukkig deel van de wereldbevolking bereikt,” zei de dataresearcher. “Mijn aanname is dat hun gevoel van vervulling overeenkomt met die van jou.” Die had ik niet zien aankomen, maar ze sloeg de spijker op de kop. Ik ben blij dat ik moedig en koppig genoeg ben geweest om niet het pad te volgen dat voor mij was uitgestippeld. Mij past het om geen kinderen en nu ook geen kleinkinderen te hebben. Dat betekent niet dat ik daar nooit om heb gerouwd of dat ik geen oog heb voor de diepe pijn van mensen bij wie kinderen welkom waren geweest.
Een eigen plek
Of je kinderen hebt gewenst of niet, het leven deelt de kaarten uit waar wij mee moeten spelen. Mensen met kinderen hebben een door hun kroost ingegeven programma van tenminste achttien jaar. Velen ontlenen een deel van hun identiteit aan de ouderrol. Zonder kinderen krijgen wij een andere plek in ons gezin van herkomst, in de gezinnen van familie en vrienden, in de vriendenkring. Met het schrijven van dit boek heb ik willen laten zien hoe rijk en vervullend het leven zonder kinderen kan zijn.